Gitarpedal Blog Gitar çalmanın felsefesi...

---Alıntı (Aslı Tanju Eren Tarafından)--- Sevgili arkadaşlar, Benim gitara başladığım zamanların tersine şu anda gitar çalınacak canlı müzik mekanları oldukça fazla. Ayrıca piyasada gitarlar ve aksesuarları cepteki paraya uygun olarak bulunmakta. Anladığım kadarıyla evde kimsenin haberi olmadan gitar çalan bir sürü de insan var. Kimde ne gitar var veya İstanbul'a hangi pedal gelmiş gibi bilgilerin kulaktan kulağa yayılıp, gitarcıların bir araya gelip o pedalı veya gitarı görmeye gittikleri bir dönemden geldiğim için bu işin felsefesi üzerine bir kaç kelam etmek istedim. Gitar çalmak kişiyi kendini bulmaya zorlar, birinin çalış şeklinden ne mal olduğunu anlayabilirsiniz, çünkü gitar ruhun dışa yansımasıdır. Tabii ruhunda pek bir şey olmayan ve başkalarından ödünç duygular alanlar da olacaktır. Onları konu dışı bırakarak ilerliyorum, bu işi bir hedefe varmanın aracı olarak algılarsanız ne hedefinize ulaşırsınız, ne de gerçekten gitar çalabilirsiniz. Gitar çalmanın bir tek nedeni vardır, o da gitar çalıyor olmaktır. Dolayısıyla kimle ve nerde çaldığınız önemini kaybeder. Beraber çaldığınız kişiler eğer sizden iyi ise bir şeyler öğrenmek için fırsattır, eğer daha yeni başlıyorlarsa da bir şeyler öğretmek için fırsattır. Sahip olduğunuz enstruman ve aksesuarlar sizi daha iyi veya kötü yapmaz, iyi gitarcı her şartta gitardan ruhlu ve güzel bir ton çıkarır, çünkü ton ve müzik kalptedir. Müziği ruhunda hissetmeyen gitarcıya dünyanın en iyi aletlerini verin, yine ruhsuz ve kötü bir ton duyarsınız. Ton parmakların ucundadır. Yani öncelikle ruhtan parmaklara uzanan elektrik akımının düzgün olması gerek, sonra hangi alet edavatla çalacağınıza daha iyi karar verirsiniz. Unutmayalım ki gitarın da ruhu vardır. Onunla aranızdaki ilişki nasılsa size öyle cevap verecektir. Gitarını temizlemeyen, orda burda bırakan ve sadece performans sırasında eline alan birinin gitar çalma konusunda pek de şansı olmayacaktır. Hayattaki önceliği ancak gitar çalmak olanların şansı vardır. Sevgilisiyle buluşmak ve bir yerde jam sessiona katılmak durumunda sevgilisini seçenlere hemen bu işi bırakmalarını ya da fazla bir şey beklememelerini öneririm. Gitarcının sevgilisi gitarıdır. Diğer gitarcıları dinlerken, onların tonunu çalış şekillerini vesairelerini eleştiren adamdan pek bir şey olmaz. Çünkü o hayata bir şey katmak için değil egosunu şişirmek için bu işle uğraşır. Ego ise ancak sizi gitar çalıyormuş gibi yaparak ön sıradaki seyirci kızlara hava atmaya kadar götürebilir. O kızlar da zaten konser sonunda bakarsınız ki basçıyla sohbet etmekte :) Gitar çalmak mühendislik değildir, analitik bir yaklaşım sizi soğuk ve duygusuz taklitçilikten öteye taşımaz. Evde saatlerce bir takım teknikleri ezberlemek futbol seyrederken atıp tutan ama ayağına top değmemiş biri ne derecede ciddiye alınacaksa sizin de o derecede ciddiye alınmanıza yarar. Sahnede nasıl durduğuna, o sırada tonudur falandır nasıl diye bakanlar gitar çalmanın özünü kavrayamazlar. Bırakın kendinizi, gitar çalmakla uğraşmayın, gitar sizi çalsın... Sonuç olarak, bu iş kişinin kendi içine bakarak yeni şeyler keşfetmesiyle bir yerlere varabilir. Müzikel yolculuk içe doğrudur. Eğer içinizde bir şey bulamazsanız, o zaman hemen bir takım başka yollardan içinizi geliştirmeye bakın. Herkese bu yolculukta iyi şanslar. Sevgiler. ---Alıntı Sonu---